Kesik . . . Kesik . . .

Hani bazı resimler vardır, ressam yokluktan üst üste yapar durur . . . Bir tane yapar . . . Bir tane daha yapacağı tutar . . Da . . . Tuval yoktur ! Alacak para yoktur, zaman yoktur; yoktur da yoktur . . . Günün birinde kıymete biner, ya da eskaza birinin eline geçer . . .  Kurcalarken, kurcalarken . . . Tırnağı takılıverir yanlışlıkla resmin bir köşesine . . . Sanırım senin de takıldı resmimizin bir köşesine . Ve böylece fark ettim ben . . . Bizim resmimiz; benim pembelerim, morlarım ve masmavilerimle kaplanmıştı senin koyu renkli gölgelerinin üstüne . . . Senin elinin takıldığı yere değdi benim elim yanlışlıkla. Ve biraz daha kaldırdım, belki de istemeden . . . Gördüm ki . . . Bizimki, senin koyu karanlık gölgelerinin üstüne benim bir telaş boca ettiğim rengarenklerimmiş meğer. . . Heyecanla, hevesle en çok da sevgiyle . . . Şimdi biraz geri durup baktığımda sadece bize ait olan resme . . . Ve akıl edip de, çözecek bir şey döktüğümde üstüne . . . Krem rengi, boz bulanık bir tuval çıkıyor . . .  Adı " hayat " olan . . . Ve ne yazık ki . . . Hepimiz kadar senin de yaşayıp yüzleşmen lazım olan . . .