SONRA

Ve aynalar buğulandı sonra 

Aksi vurmadı, ne suya ne cama bir daha . . .

Adını kaybetti sonra
Anlamlandığı tüm hatıralarda . . .

Eline yüzüne bulaştı
İçinde boğulduğu yitik sevdaların isi . . .

SUSMA !

Ah be deli gönlüm !

Ah be kırılmayı, küsmeyi bilmez,

Durulmaz, susmaz  . . .

Ne oldu sana ?

 

Sen de susarsan, ben ne yaparım ?

Dilim anlatmaz

Elim yazmaz

Sen şakımaz olursan . . . ?

Susma artık ,

Saklama başını koynuma

Anlat !

                                                                      

Ne olur susma ,

Yeniden susma !

Ben ne uğraştım senin elini dilini çözerken,

Ben ne kanadım seni yeniden doğururken !

Susma ,

Yeniden susma !

Artık konuş,

Böyle yapma . . .

BİZ . . .

Biz kocaman çocuklardık ;

Hilesiz oyunlara hasret ,

Bir gülümsemenin peşine takılan ,

Farkında olmadan kendinden uzaklaşan ,

Ve bir daha bulamayan . . .

 
  Biz mutluluk şarkılarıydık ;

  Herkesin diline dolanan ,

  Akılda kalan ,

  Unutulmayan .

  Çıkmaz bir sokakta kaybolduk

  Çığlıklarımızı yutan . . .