KOCAMAN

Tek bir harfin olsa elinde yazı yazabilir miydin?
Ya da tek bir nota olsa bildiğin ,
Şarkı söyleyebilir miydin . . . ?
Ben O'yum işte . . . !
Elindeki çamurdan ,

Renkli laleler

şekillendirebilen .

İncinmiş bir çocuktan ,

Kocaman gülen bir çift göz yaratabilen . . .

Kötü bir karakalemle masmavi gökyüzü çizen ,

Flu bir resimden  kocaman hayaller büyüten . . .

Kırık dökük anılardan
Sayfalar dolusu yazılar yazabilen . . .

Altı üstü bir adamdan

Kocaman bir sevgi yaratabilen . . .

YOK !

"Geçmez kızım geçmez,
Kalp acısı geçmez,
Azalır sadece,
Körlenir sadece,
Bilenirsin sadece . . ."
Bileniyorum!
Günden güne...
Millette ilk başta hortlayan öfke,
Benim salak ruhumda sonradan çıkıyor ortaya.
Ara ara kızıp deliriyorum işime gelmeyen tüm yönlerine,
Bazı bazı çok özlüyorum.
Geçmiyor . . .
Söyleyemiyorum kimselere.
Gülümsüyorum,
Gülüyorum . . .
Ama bir türlü kalkmıyor
İçimde oturan şu ÖKÜZ!
Çöktü ruhuma karabasan gibi,
Gitmiyor da gitmiyor . . .
Her gece yarın gidecek diye yatıyorum,
Her sabah gitmiş mi diye yokluyorum,
Yok!
Gitmiyor!
Sevdi yerini kahrolası!
Oturduğu yerde yayılıyor da,
Yayılıyor . . .

Mutlu Olama İnşallah !

O adam sana mı benziyordu yoksa ?
Sana anlatmadıklarımı anlatmak istedi içim,
Seni anlatamak istediğimi farkettim,
Konuşmadım . . .
"Gözleri ?" dedim,
Gözlerini mi seninkilere benzettim?
Bakmadım . . .
"Teni?" dedi yüzyıllardır bende olan kadının biri
Ya seninki gibi sevemezsem diye
Elimi  bile sürmedim. . .
Güzel de kokmayacağına karar vermiş olmalı ki içim,
Hiç bir şey söylemeden ,
Önünden geçip gittim . . .
Ben,
Ömrümde hiç kimseye
Senin için dilediğim gibi;
"Mutlu olama inşallah !" demedim.

ADAM ve KADIN

Adam yaralıydı
Adam kırık .
Hiç kimseye belli edemediği derdinden
Adam yorgundu .
Adam kaçak . . . 

                                                      

Kadın, kadındı

Dile gelemeyenleri duydu ,

Satır aralarını okudu . . .

Kadın yorgundu .
Kadın şaşkın . . .
Kendi kalbinin sesini duydu :
Biraz da ben!
Ne zaman vazgeçeceksin kalp iyileştirmekten ?

Kadın sustu .
Adam yok oldu . . .