" İplerimi çöz " dedi adam. . .

“ Aynılaşmak ” dedi adam, " farkındalaşmak ” dedi iç sesim “ uyanmak. . .” Şiirler uçuyor içimde, kelimeler, yazılmak üzere . . . Zaman lazım, çok ! Emek lazım fazlaca. Yürek lazım; sakınmadan kaydırabilmek için kalemi kağıtta. Sorgulamadan, çekinmeden, kaçınmadan, olduğu gibi yazabilmek için lazım yürek. . . Aslında ne kadar aynıyız; ne kadar da aynı sözler çarpıyor bizi, gelip de tam kalbimizin ortasına bastırıveriyor parmağını ? “ İçimdeki kadınlar ” demişim bir tarihte, kadın kitabına " İçimdeki Kalabalık " demiş, alınmaz mı o kitap? Adam " İplerimi çöz ” demiş gidebilmek için, " Uzaklaştıkça daha da sıkıyorlar bizi . . .” Karıştırmaz mı kafasını insanın? Bu kadar uzaklarda kalmış olan bir hayata birkaç saat olsun dokunabilmek, sıyırabilmek üstünden zoraki giydiği tüm kimlikleri . . .Bu kadar derin düşündüren, öylece, saptırmadan ruhuna değen sözler . . . " Ruhumuz çölse, içimizden biri geçmiştir! " diyen adam . . . İyi ki geldin, iyi geldin . . .