BÖYLESİ DAHA mı İYİ OLDU . . . ?

Vay Be !
Amma zaman olmuş günleri saymayalı! Sana dokunmayalı . . . Kokunu ta ruhuma doldurmayalı . . . Senden vazgeçeli . . . Seni düşünmeyeli . . .

Yalan söyledim !
Ama bu, sana dokunmayalı . . . Kokunu  ta içime doldurmayalı . . . Senden vazgeçeli . . .  Amma zaman olmuş olduğu . . . Her gün aklıma geldiğin . . . Her gün iki satır olsa yazmadan duramadığım gerçeğini değiştirmiyor. . .

Gebersek geri dönüşü yok gibi !
Bu öyle bir şey . . . Ama bu seni özlememi engellemiyor . . . Sen ! Hani daha tanımadan aklıma taktığım, daha birlikte uyumadan derin uykulardan uyandığım, elimi bile sürmeden keyif aldığım . . .

Öğrendim galiba !
Her insan bir sebeple sokulur ya hayatımıza. Varlığın da, yokluğun da bir dolu şey öğretmiş meğer bana . . .Özlemekten içim yanarken geri durmayı,yüreğim kanarken gülümsemeyi, içimden geçenleri söylemeyip . . . İçim başka, dışım başka durmayı . . .

Sevmedim !
Ben, bu son öğrendiklerimi sevmedim! Başka şeyler öğrenmem lazım.Yeniden . . .  Güvenmeyi . . . Sevmeyi . . . Sevişmeyi öğrenmem lazım mesela yeniden . . . Özleyince bağıra çağıra söylemeyi . . . Kızınca vır vır söylenmeyi . . . Kendimi saklamamayı öğrenmem lazım, yeniden . . .

Çok lafa ne gerek?
Sadece eskisi gibi olabilsem ben! Yeniden . . .
Bir de, bir soru dönüp  duruyor ruhumun kıvrımlarında ;
Böylesi daha mı iyi oldu eskisinden . . . ?