Baban öldüğünde . . . Tutunduğun dal kırılır, köklerin kopar, suya kapılmış bir yaprak gibi, amacını yitirmiş gibi yüzer durursun öylece . . .
Baban öldüğünde nefes alamazsın. Ağlayamazsın, boğazına bir yumru tıkanır, yutamazsın. Baban öldüğünde çocukluğun biter, büyürsün, eğer o zaman kadar büyümemişsen. Varsa çocuğun; artık sadece, anne ya da baba olursun. "Evlat" olamazsın artık koca bir çınara, kimsenin kolunun altına sığınıp saklanamazsın dünyanın tüm dertlerinden uzağa . Bir daha hiçbir adamın dolduramayacağı kocaman bir boşluk olur kalbinin tam ortasında. Bir daha hiç kimse öyle kokmaz, bir daha hiç kimse öyle dokunmaz sana . . .
Baban öldüğünde, pişman olursun kaçırdığın her dakikaya, sormadığın her soruya, alamadığın her cevaba . . . İçin yanar öğrenemediğin her anısına, bilmediğin çocukluğuna, anlatmadığı tüm hatırasına. " Bilseydim" dersin, "sorsaydım" dersin, "daha çok kucağında otursaydım, daha çok öpüp koklasaydım . . ." Başın sıkışıp darda kalınca, "Babamı arayayım" diye telefona gider elin. Sonra, büyüyen bir leke gibi yayılır derin boşluk göğsünün ortasına . . . Sohbet ederken dostlarla, ya da konuşurken çocuğunla; içinden çıkamadığın, merak ettiğin bir soru olduğunda beynin oyun oynar sana "Baban bilir " der. "Senin baban, herşeyi bilir . . .!" Sonra bir anda salaklarsın. Sağa sola bakar yüreğin, koyarsın elini orada yerini çoktan almış olan eski derin boşluğuna. . .
Kalbinde yeri olan her sevdiğinin babası öldüğünde, yeniden ölür baban. Anılar hortlar, acılar hortlar . . . Uykusundan uyanır içinde uyuyan canavar . . . Dağılırsın, acırsın, kanarsın . . .
Bir kere baban öldüğünde, her ölen babada yeniden yeniden yaşarsın bunları. Ne yapacağını şaşırırsın . . . Derken; Allah Baba içine minik bir ışık koyar adı " Güç " olan, aklına birini getirir adı "Evlat" olan . . . Yaşarsın . . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Eğer, yorumlarınız kalbinize iyi geliyor ve kendinizi mutlu hissettiriyorsa... Gerekli ve değerli olduğunu düşündürüyorsa size; Sevgiyle paylaşalım...