Ben herkesten güzel gittim. Kendisinden gidip de, ardımdan "çok acıttı canımı" diyebilecek bir Allah'ın kulu yoktur bu hayatta. Gerçi, ablam yıllar önce demişti : " Bu adamların acısı çıkacak senden bir gün kızım! Allah yardımcın olsun" diye. E, çocuktuk o zaman ; kafamıza uymazsa bir kalemde alıp başımızı gider, arkamıza dönüp bakmazdık. Ama geçmiştir artık o lanet be! Benimki de masal değil ki, yüzyıl sürsün . . . Geçmiştir elbet, yetmiştir bu kadar sıkıntı . . . Velhasıl kimseye koymadım ben giderken. Ne gönül koydum, ne ruhuna kaldıramayacağı sözler, ne de gözünün ortasına bir yumruk . . .
Güzel gittim herkesten ben. Hepsi biliyordu, bir türlü gideceğimi. Ayak izlerimi bıraktım her bir kırgınlığımın izlerini taşıyan . . . Söyleye söyleye, anlata anlata, bildiğin "eli kulağında, gitmek üzereyim" diye diye gittim ben hep bu güne kadar. Onlar anladı, anlamadı. Kocaman ruhumun, kocaman kanat çırpışları bir yandan ödlerini patlattı, bir yandan şaşırttı. " Gidemez!" dediler. " Gidemez benden! Bu kadar güzel bakarken, bu kadar emek vermişken . . . Beni severken . . . Gitmez! "
Ardımda bırakıp gittiğim her insan birer kara delik içimde. Kimi büyük, kimi küçük . . . Kimi yavaş, kimi çabuk aydınlanan. Kimi kadın, kimi adam . . . Her biri ayrı bir hikaye, ayrı bir çentik ruhuma attığım. Artılar haneme yazdığım . . . Ve asla unutmadığım! Ne bir adam, ne bir kadın, ne de bir çocuk oldu zaman geçince, içimi "cız " ettirip de, elimi kalbime dar koyduğum. Çoğuna tek bir kelime etmedim giderken. Bazı bazı sormadığım sorular, etmediğim sözler uyutmadı uzun geceler; kimi aklımı kurcaladı, kimi ruhumu tırmaladı. Ama, kimsenin canını acıtmaya kıyamadım, "acıyan benimki olsun taşırım" deyip tüm hüzünlerimi yüklenip, aldım başımı gittim. Diyorum ya; Ben, herkesten güzel gittim . . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Eğer, yorumlarınız kalbinize iyi geliyor ve kendinizi mutlu hissettiriyorsa... Gerekli ve değerli olduğunu düşündürüyorsa size; Sevgiyle paylaşalım...