TÖVBE, TÖVBE !
ANKARA
Bu akşam evimde yine müzik, yine ışık, yine huzur. Çıldırıyorum keyiften; balık yapıyorum. K. . . salonda yayılmış, turp, marul göbeği ve roka tırtıklıyor. – E hadi! Balığı da getirsen! deyince, - Çiğ mi yiyeceksin çocuk, pişiyor işte! demek farz oluyor. Balık pişince – Hadi oğlum, yıka ellerini yemek hazır, diyorum. Bir süre sonra elimde balık tabağı ile salona giderken, duygusal bir zürafa gibi kesiyor yolumu salonun girişinde. – Hah diyorum, yazıp da tabağına bıraktığım notu görmüş. Duygusal huşunun ardından yiyoruz yemeğimizi. – Teşekkürler Allah’ ım, Maaçi, Maaçi derken, azarı işitiyorum: Yav, tööbe, tööbe!!! Çarpılacaksın diyeceğim, ama seni O yarattığına ve sen O’ nunla benden çok konuştuğuna göre, yapmaz sana bi şey… ( Aklıma M. . . . ’ im geliyor; 3 sene önce yedinci sınıfı okurken geçirdiğimiz günler… Derste delirip delirip, saçımı başımı yolmadan önce “Allahcım, Yarabbicim… le başlayan her cümlemin sonunda kıkırdar, - Ya hocacım! Çarpılacaksınız bi gün diye korkuyorum derdi.) Yemek bitiyor, o banyoya, ben mutfağa… İşim bitince, “Tanrı’ya açılan penceremi” açmaya gidiyorum, söyleyeceklerim var. (Ama önce polar sabahlığımı giyiyorum ki, üşümeyeyim.) Biraz konuşuyoruz, dişlerimi sıktığımı fark ediyorum söyleyeceklerimi söylerken. Sonra da sevgim kabardığında hep böyle konuştuğumu… - E yani Lale diyorum, O’nunla konuşurken de mi? Sıkılı dişlerimin arasından söyleyeceklerimi söyleyip, kocccamaan bir öpücük gönderiyorum karşı dağa, tepelere. Utanmıyorum O’ndan, çekinmiyor, hiç korkmuyorum. Biliyorum ki, ben her ne kadar O’nun bir parçasıysam, o da içime kendinden çok özel bir parça koydu beni buraya yollarken… Bir de yüreğimdeki, şu gece yatağıma yatınca basan ağırlığı alsa diye dua ediyorum her gece. Vazgeçmeme yardımcı olsun diye, bir sabah kalktığımda artık göğsümde oturan öküz kalksın diye. Artık bitsin bu ikili delilik diye. Bir an mutluluktan çıldırıp, bir an sonra hüzünden gebermek nasıl bir deliliktir diye. Her gece - Hadi artık, yarın sabah bitmiş olsun lütfen, diye diye… Sonra sabah bir kalkıyorum – Oleey! İşte yeni bir gün, yeni umutlar diye. Tövbe, tövbe!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Eğer, yorumlarınız kalbinize iyi geliyor ve kendinizi mutlu hissettiriyorsa... Gerekli ve değerli olduğunu düşündürüyorsa size; Sevgiyle paylaşalım...