Bu akşam eve dönerken , bir anda zınk ! diye durdum . Ve ne farkettim ? Herkes gibi olduğunu . Olması gerektiği gibi , yeknesak , albenisiz . Sadece , herkes gibi . . . Hayretler içinde bekledim bir yerlerimin acımasını . Acımayışına şaşırmayışıma şaşırdım . "Vay be kızım ! " dedim . " İşte şimdi anladın değil mi ? Her şey göründüğü gibi değildir ! " Acilen başımı çoktaan kararmış gökyüzüne kaldırdım , bir yandan şükredip bir yandan teşekkür ettim . Yüreğimin hafifliğine . . . Yerine oturan taşlarımın dinginliğine . . . Ve öğrendiklerime . . . Öğrendiğimi farketmeden öğrendiklerime . Ve bir anda nereden geldiyse aklıma , yılanlar geldi . " Acaba onlar deri değiştirirken canları acıyor mu ? " diye .Ve doğum yapan kadınlar . . . Ve kopunca yerine yenisi çıkarken kollarının acıyıp acımadığını düşündüm ahtapotların ya da kertenkelelerin kuyruklarının . . . Ve , ve . . . Geldi de , geldi . . . Sonra yolun ortasında öyle durduğumu farkettim . Sokaklarda kimse yoktu görecek , zaten de olsaydı bile , kimin umurundaydı ? Gülümserdim kocaman onlara da , iyi akşamlar dileyip giderdim yoluma . On üç buçuk saatlik iş günümün sonunda olması gereken yorgunluk yoktu . Dün de yoktu , önceki günde . . . " Hah ! " dedim " Kızım , işte bööle ! " Yürümeye başladım bir huzur , bir heves . . . Olacak şey değil ama oluyor işte . . .
Bu sefer aklıma defalarca açıp açıp okuduğum , kitabım geldi . İçimde sesler, bir yürüyorum bir duruyorum . Canım ne durmak istiyor , ne de " Bu duyguyu kaybedersem ya ? " diye yürümek . Aklımda , " Her şey göründüğü gibi değildir . . . . . . Daha yüksek bir düzeye çıkabilmen için , bir mücadele döneminden geçmen gerekir . Bu , senin değişebilmen için , hepimizin senden uzak durmamız gereken bir zamandır . Bu zaman esnasında senin için hiçbir şey yapamayız ; çünkü işin doğrusu , bizim enerjimizin müdahalesi , geçmen gereken süreci bozacaktır . Sen ruhen bunu aşacak kadar güçlendirildin . Sen ailenin kaybını hissetin . Yalnız kalmak zorunda olduğun o kısa süre içinde terkedilmişlik ve boşluk duygularını hissettin . Seni merkezde tutan tek şey sevgiydi . Sen çözümü karanlığın içinde kendi başına buldun . . . . . . Olağandışı bir şey duyamasan da , göremesen de , orada bir şey olduğunu hissediyordun . Ruhunun derinliklerinde bir huzursuzluk vardı , bu benliğine yönelik bir tehlike ve uyarı hissiydi . . . . . . Her şey göründüğü gibi değildir . . . Hayat , senin yaşamındaki her şeyden , doğrudan kendinin sorumlu olduğunu öğreneceğin yerdir . . . . . Üzüntü , elem , keder , hüzün , acı , kayıplar , sana yapılanlar , kaza ya da tesadüf diye nitelediklerin , ve evet hatta ölüm . . . Sen bunların olacağını biliyordun , bunu bu yolculuğa çıkmadan planlamıştın . . . Her şey göründüğü gibi değildir . . . Buraya gelmeden önce bazılarından sana bu yolculuğunda yardımcı olmanı istemiştin . Hepsi görevlerini önceden planladığınız şekilde yerine getirdiler ve yine önceden planladığınız şekilde görevleri tamamlanınca hayatından çıkıp gittiler , sevgiyle . . . . . " diye , diye devam eden , çok satırı beynime kazınmış kitabım .
Ya , ben bunu hep söylüyorum : Yolculuğumda bir şekilde bana eşlik etmeyi kabul etmiş , bana bir türlü değmiş olan , yolumu aydınlatan , gözümü açan , ruhumu büyüten , " HERKESİ " seviyorum , teşekkür ediyorum . SEVGİYLE KALIN . . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Eğer, yorumlarınız kalbinize iyi geliyor ve kendinizi mutlu hissettiriyorsa... Gerekli ve değerli olduğunu düşündürüyorsa size; Sevgiyle paylaşalım...